'De Wintertuin', uit 1960, is nog geheel binnen deze traditie geschilderd, alsook een aantal stillevens.In de waterlandschappen daarentegen heeft hij de Bergense School achter zich gelaten. Hij heeft haar somber expressionisme gekleurd en er licht in gebracht.Niet het licht omwille van het effect, zoals bij de Impressionisten het geval was, maar het licht gevangen in de kleur waarmee het een is, het eigenlijke onderwerp van zijn oeuvre.

Thijs Sterk, de schilder van het licht, is ook de schilder van het water. Hij wist beide aanwezig in het Noord-Hollandse landschap. Hij is door de natuur heen gegaan en de natuur door hem, maar hij bracht haar terug tot het voor hem meest essentiële: licht, water en ruimte.Uit die jaren dateert ook het schilderij 'Maannacht', thans in het bezit van het Noord-Hollands Kunstcentrum te Bergen en stellig een van zijn meest fantasievolle werken.

Wat we zien, is niet het sterrenfirmament, noch een kosmisch landschap, maar een waterlandschap waarin het omliggende weideland zich lijkt te spiegelen. Echt belangrijk is dit gegeven op zichzelf niet meer, want slechts de aanleiding.

Het schilderij raakt zo dicht aan de abstractie dat het ons verwondert de realiteit er zo duidelijk aanwezig te voelen.
maannacht z.j. olieverf 50 x 65
Dit is geen landschap meer in de traditionele zin, maar een tot sferische harmonie verdichte orkestratie van vorm en kleur, en de uitkomst van een schilderkunst die geen weergave maar evocatie beoogde.